Saturday 31 October 2015

"ေမာင္လုိလူ ဒုနဲ႕ေဒး"

"ေမာင္လုိလူ ဒုနဲ႕ေဒး"


တစ္ခါတေလ သိတာကေကာင္းတယ္။ တစ္ခါတေလ မသိတာကေကာင္းတယ္။
တစ္ခါေလ မသိတာက မေကာင္းသလုိ။ သိတာလည္းမေကာင္းဘူး။  "မျမင္ဘူး မူးျမစ္ထင္" ဆုိတဲ့ စကားက မျမင္မသိေသးတဲ့သူေတြအတြက္စကားေ
ပါ့။ အရင္တုန္းကေတာ့ အႏူေတာ လူေခ်ာေခၚရမွာေပါ့။ ဓမၼာစရိယ က်မ္းမစဲြတဲ့သူေတြၾကားမွာ က်မ္းေလးျပီးထားတာကုိး။က်မ္းျပီးလုိ႕ သီတဂူတက္ဘုိ႕စုံစမ္းေနတဲ့ကာလာမွ
ကုိသိန္းျမင့္ ဆုိတဲ့ ရြာသားပညာတတ္ ေရနံ႕သာေက်ာင္းဆရာ( သူတုိ႕ကအေဖတုိ႕နဲ႕ အသက္ရြယ္တူနည္းပါး သူတုိ႕ေခတ္မွာ သူတုိ႕က ဘဲြ႕ရပညာတတ္ တစ္ရြာလုံးမွာ ၃ေယာက္ ၄ ေယာက္ေလာက္ရွိတာ)  ကရြာလာေတာ့ ေမးတာက
သိန္း-းးးး "အရွင္ဘုရားက သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသုိလ္ တက္ခ်င္တာဆုိ"

အရွင္-းးးး ဟုတ္တယ္ အစ္ကုိ

သိန္း-းးးး အရွင္ဘုရား မွီပါ့မလားေနာ္ လုိက္ႏုိင္ပါ့မလား၊ သီတဂူက လူေတာ္ေတြခ်ည္းဘဲလက္ခံတာေနာ္

အရွင္-းးးး ဦးဇင္းကေတာ္လုိ႕တက္ခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ္တဲ့သူေတြနဲ႕ ကုိယ္နဲ႕ ဘယ္ေလာက္ကြာသလဲ။ သူတုိ႕ကုိကုိယ္ဘယ္ေလာက္ေလာက္လုိက္ႏုိင္သလဲ သိခ်င္လုိ႕တက္ခ်င္တာပါလုိ႕ ေျဖခဲ့တယ္။
သီတဂူက သံဃာေတြဘယ္ေလာက္ေတာ္တယ္ဆုိတာ မသိခဲ့တာခပ္ေကာင္းေကာင္း၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မျမင္ဖူး မူးျမစ္ထင္ျပီး ထင္တလုံးနဲ႕ စုံမွိတ္ဝင္ေလွ်ာက္လုိက္တာ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္ေတာ့ သီတဂူကအေဆာင္ေနခြင့္ေက်ာင္းသားအျဖစ္နဲ႕ရပါေလေရာ။

သီတဂူသံဃာေတြေတာ္တယ္ဆုိတာလက္ခံျပီ

အိႏၵိယကျပန္လာေတာ့ ဘုန္းႀကီးဦးကုမာရကခုိင္းတာနဲ႕ မိလိႏၵပဥွာ စာအုပ္ဝုိင္းလုပ္ၾကပါတယ္။
အဲဒီအထဲ ဦးသူရိယ၊ ဦးနာဂ ၊ ဦးဣႏၵက တုိ႕နဲ႕တစ္ျခားသံဃာေတြလည္းပါတယ္။ "ပဥွ" ဆုိတဲ့ပုဒ္ကုိလိင္ေျပာၾကတာ။ ဆြမ္းဝုိင္းမွာ အလြတ္ေျပာၾကတာ။ ေနာက္စာအုပ္ျပန္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကုိယ္ေျပာတာကမွားျပီး ဦးဣႏၵကေျပာတာကမွန္ေနတယ္။ ဝမ္းသာလုိက္တာ ကုိယ့္ထက္သာတဲ့သူေတြနဲ႕ေတြ႕ရလုိ႕ပ။ သူ႕လည္းေနာက္ေန႕ဆြမ္းဝုိင္းေတြ႕ေတာ့ေျပာလုိက္ပါတယ္ အရွင္ဘုရားေျပာတာမွန္တယ္လုိ႕။

ေနာက္အဖဲြ႕နဲ႕စာလုပ္ၾကေတာ့ ဦးနာဂက ပါလိေတာ္ေတြျမင္လုိက္တာ သူ႕တာဝန္က်တဲ့အပုိင္းကုိ ပါလိေတာ္ကဘာ၊ ျမန္မာျပန္ကဘာ၊ အဂၤလိပ္အခုရွိေနတာကဘာ စသျဖင့္ေျပာတာကုိ အကဲခတ္ေလ့လာေနမိတယ္။ ျမန္မာျပန္ေတာင္သူသိပ္မကုိင္ဘူး။ သူ႕ရဲ့စာျမင္ပုံကုိၾကည့္ျပီးေတာ့လည္း ပီတိျဖစ္ေနမိတယ္။ ဦးသူရိယကေတာ့ အဂၤလိပ္စာမွာအရင္ကတည္းက အရွင္တုိ႕ကုိျပေပးခဲ့တဲ့သူပါဘဲ။ တစ္ျခားသံဃာေတြလည္း သူတုိ႕ေတြရဲ့ အပုိင္းက႑ေတြမွာ ပီပီျပင္ျပင္ရွိတာေတြ႕ရလုိ႕ ဒီလုိစာေပအသိရွိတဲဲ့ အသုိင္းအဝုိင္းထဲေရာက္လာတာဂုဏ္ယူမိသလုိ။ သီတဂူ လူေတာ္ေတြခ်ည္းဘဲလက္ခံတာဆုိတာ အသိမွတ္ျပဳလက္ခံသြားမိတယ္။ မႀကုံႀကုိက္တဲ့ဆရာေတာ္ေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြလည္းေတာ္ၾကလိမ့္မယ္လုိ႕ခံယူမိတယ္။

အျပင္သံဃာေတြလည္းေတာ္ၾကတယ္

တကယ္ေျပာမယ္ ကုိယ့္ဘက္ကုိဂုဏ္တင္တာမဟုတ္သလုိ တစ္ဘက္ကုိလည္း နွိမ့္ခ်တာမဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာဦးမယ္ စိတ္မဆုိးၾကနဲ႕----
ႏုိင္ငံျခားသြား ပညာသင္တယ္ဆုိတာ သီတဂူကမွသြားႏုိင္ၾကတာ ၊ သီတဂူကမွတတ္ႏုိင္ၾကတာလုိ႕ထင္ထားတာဗ်။ ဘယ္မဟုတ္မလဲ ေလယာဥ္တစ္စီးထဲစီးလာတာကုိက ၁၀ ပါး
။ အိႏၵိယေရာက္ေတာ့ သံဃာ သုံးေလးရာရွိေနတယ္ဆုိတာသိရ။  တစ္ျခားသံဃာေတြအေၾကာင္းကုိမသိဘူး။ ဒါမ်ုဳိးက်ေတာ့ မေကာင္းျပန္ဘူး။
အဲဒီမွာ ကုိယ့္ထက္စာအားျဖင့္လည္းသာတဲ့သူေတြ၊ ေငြအားျဖင့္လည္းေပါတဲ့သူေတြ။ ကုိယ္လုိတန္းတူလူေတြ(သံဃာေတြ) တစ္ပုံႀကီးဆုိတာေတြ႕လုိက္ရတယ္။ ဘုန္းႀကီးစာတတ္ အဘိဝံသဆရာေတာ္ေတြနဲ႕ၾကုံရသလုိ ေငြေၾကးနဲ႕ပတ္သက္ျပီး အထင္ႀကီးအံ့ႀသခဲ့ရတာေတြလည္းရွိတယ္။ ေငြေၾကးနဲ႕ပတ္သက္လုိ႕အထင္ႀကီးခဲ့ရတာကေတာ့ ေနာင္ေတာ္ႀကီးဦးတိေလာကဘဲ။ သူကဘဏ္အပ္တာ ရူပီးငါးေသာင္းအပ္ခ်င္တာ ဘဏ္က ေလးေသာင္းခဲြဘဲ အပ္ခြင့္ရွိတယ္လုိ႕ၾကားသိတုန္းကတစ္ႀကိမ္၊ nokia Nx တဲ့ ရူပီး ႏွစ္ေသာင္း်က်ာ္တဲ့ အဲဒီတုန္းကတစ္ႀကိမ္အံႀသခဲ့ရတယ္။  အဲဒီအခ်ိန္ ကုိယ္ေတြက ႏွစ္ေထာင့္သုံးရာတန္ nokia ေလးကုိဘဲ သူခုိးေရႊရ တျပျပလုပ္ေနတာ။ တစ္ျခားသံဃာေတြလည္း ဘုန္းကံႀကီးၾကတာေနာက္ေတာ့သိလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျပင္ဃာေတြကလည္း လူေတာ္ေတြ ဘုန္းကံႀကီးသူေတြေပါလွပါလားလုိ႕ေတြးမိတယ္။ မသိခဲ့တာကုိက တပည့္ေတာ္အမွားရယ္ပါ။
အဲဒီအခါက်မွ  မိမိရဲ့ ပင္မအမေထာက္အပံ့ ဒကာမၾကီး အစ္မၾကီးေဒၚခင္ေဆြ၀င္း ရဲ့ အေဖ ဒကာႀကီးဦးလွေဘာ္ေျပာခဲ့တဲ့ ေမာင္လုိလူ ဒုနဲ႕ေဒးက ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ေပၚလာေတာ့တယ္ဗ်ာ----

 ေမာင္လုိလူ ဒုနဲ႕ေဒး


ေရွးေရွးတုန္းက မုဆုိးႀကီးတစ္ဦးရွိတယ္တဲ့။ သူ႕မွာလည္းလိမၼာနဲ႕ ဇနီး အိမ္ရွင္မတစ္ေယာကလည္းရွိသတဲ့ကြယ္။ မုဆုိးႀကီးက သူ႕ဇနီးကုိ ေတာထဲသြားခါနီးမွာ မွာသတဲ့- ရွင္မ မင္းငါနဲ႕ေတာထဲလုိက္စရာမလုိဘူး။ အိမ္မွာဘဲေနခဲ့။ ေမာင္ႀကီးက ရွင္မေရရွင္မလုိ႕ေခၚျပီး  ေမာင္ၾကီးျပန္လာတဲ့အခါက် ရွင္မကေရမုိးခ်ဳိးသနပ္ခါးလိမ္းျပီး အိမ္ေပါက္ဝကေန "ေမာင္လုိလူ ဇမၺဴမွာ မရွိ" လုိ႕ေျပာျပီးေတာ့ႀကုိလုိ႕မွာခဲ့သတဲ့။ "ေမာင္လုိလူ ဇမၺဴမွာမရွိ” ေနာ္ရွင္မလုိ႕ ေသခ်ာေျပာတတ္ေအာင္က်င့္ထားလုိ႕မွာျပီး ေတာထဲ သားေကာင္ပစ္သြားသတဲ့။
ညေနမုဆုိးႀကီးေတာလုိက္ရာကေန သားေကာင္ကုိပခုံးထမ္းပုိးျပီးျပန္လာေတာ့ အိမ္ေပါက္ဝနားေရာက္တဲ့ အခါ မုဆုိးႀကီးက "ရွင္မေရ ရွင္မ" လုိ႕ေခၚလုိက္ေတာ့
အိမ္ရွင္မကအျပုံးေလးနဲ႕ထြက္လာျပီး "ေမာင္လုိလူ ဇမၺဴမွာ မရွိ" လုိ႕ေျပာျပီးဆီးႀကုိသတဲ့။ အဲဒီအခါ မုဆုိးႀကီးက "အဟိ" လုိ႕ရယ္ျပီး ပခုံးေပၚကသားေကာင္ကုိ မိန္းမေရွ႕ခ်ေပးလုိက္သတဲ့။အဲဒီမုဆုိးႀကီးကုိ အိမ္ရွင္မက ေမာင္လုိလူ ဇမၺဴမွာမရွိ ဆုိတဲ့ အေျပာေတြနဲ႕ေန႕တုိင္းႀကုိဆုိေပးရသတဲ့။ မုဆုိးႀကီးကလည္း သူေလာက္ေတာ္တဲ့မုဆုိး ဒီဇမၺဴမွာ မရွိဘူးလုိ႕ထင္တာကုိး။ မျမင္ဖူး မူးျမစ္ထင္တဲ့အထဲသူလည္းပါမွာပါဘဲ။

တေန႕ေတာ့ ေတာထဲသစ္ပင္ေအာက္မွာ သူလုိမုဆုိးတစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ပါသတဲ့။ မုဆုိးဆုိတာေတာဘုရင္။ ေတာတစ္ခုထဲ ေတာဘုရင္ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာမေကာင္းဘူး။ လက္တည့္စမ္းျပီး ဘယ္သူကပုိေတာ္တယ္ဆုိတာဆုံးျဖတ္ရမယ္။ ဒီေတာ့ ပထမမုဆုိးႀကီးက က်ဳပ္အစြမ္းျပမယ္ ခင္ဗ်ားၾကည့္ဆုိျပီး အေဝးမွာပ်ံေနတဲ့ငွက္ကုိ ပစ္ခ်ျပီး ငွက္ကုိေကာက္လာသတဲ့။ အဲဒီအခါ ဒုတိယ မုဆုိးအသစ္က ေခါင္းေပၚမွာလွ်ပ္တစ္ပ်က္ပ်ံေနတဲ့ငွက္ကုိ လွ်ပ္တစ္ပစ္ခ်လုိက္တာ သြားေကာက္စရာမလုိဘဲ သူ႕ေဘးတန္းက်လာသတဲ့။ အဲဒီအခါက်မွ ပထမမုဆုိ မာန္ေတြေလွ်ာ့သြားျပီး ခင္ဗ်ားကက်ဳပ္ထက္ေတာ္ပါတယ္ဆုိျပီးအိမ္ျပန္သြားသတဲ့။
အိမ္အျပန္မွာ ျပန္ခ်ိန္လည္းမဟုတ္ သားေကာင္လည္းမပါတာကုိ ၾကည့္ျပီး အိမ္ရွင္မကအံ့ႀသေနေပမယ့္ အခါတုိင္းႏႈတ္ဆက္ေနၾကအတုိင္း "ေမာင္လုိလူ" လုိ႕ေျပာံခါရွိေသး။ မုဆုိးႀကီးကတားျပီး စကားအသစ္တစ္ခြန္းေျပာလုိက္သတဲ့။ "ရွင္မေရ ေမာင္လုိလူ ဇမၺဴမရွိလုိ႕ထင္ခဲ့မိလုိ႕ မင္းကုိသင္ခဲ့မိတာ။ ဒီေန႕ေတာ့ ငါ့ထက္သာတဲ့သူနဲ႕ေတြ႕ခဲ့ျပီ။
"ေမာင္လုိလူ ဒုနဲ႕ေဒး ေဟ့ ရွင္မေရ၊ ေမာင္လုိလူ ဒုနဲ႕ေဒး" တဲ့။ အခုေတာ့ သီတဂူမွာေရာ အိႏၵိယမွာေရာ အျပင္မွာပါ ေမာင္လုိလူ ဒုနဲ႕ေဒးပါဗ်ာ။


"ငါႏွင့္ ငါသာ ႏႈိင္းစရာဟု
ငါသာ ငါထက္ မာန္မတက္နဲ႕၊
အထက္ေနမင္း ေလးက်ြန္းခ်ဥ္းလည္း
မလင္းတိမ္တုိက္ တစ္က်ြန္မုိက္၏
ႏႈိင္းလုိက္သည္သာ ဤ အရာကုိ
ပညာရွိက သတိရလိမ့္္"
သီတဂူအရွင္ဥာဏ၀ရ (သဗၺမဂၤလာ)

Tuesday 27 October 2015

ေတြ႕ရၾကုံရ ရွတတေလးေတြ

"အေႀကာက္တရား (သုိ႕) လမင္းကုိေခြးေဟာင္ျခင္း"

ဒီည ၁၂ ထုိးျပီးေတာ့ အဓိဌာန္ပုတီးစိတ္ရင္း အေဆာင္ေအာက္ (အေဆာင္ေတြေရွ႕) လမ္းေလွ်ာက္ေနခဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္ ဗီယက္နမ္က ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္လဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာေတြ႕လုိ႕ ႏႈတ္ဆက္စကားနဲနဲပါးပါးေျပာျဖစ္။ ဒီလုိ ေျပာဆုိေနႀကတဲ့အခ်ိန္မွာ အခါတုိင္း မိမိလမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေနာက္က လုိက္ပါေနတတ္တဲ့ေခြးေတြက တစ္ဇြတ္ထုိး စုိတ္ေဟာင္ပါေလေရာ။ အစပုိင္းေတာ့ မိမိကမေႀကာက္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဗီယက္နာမ္ေက်ာင္းသားကေတာ့ ေႀကာက္ေနျပီ။ ဒါေႀကာင့္သူ႕ကုိ ေျပာလုိက္တယ္ " ေႀကာက္တတ္ရင္ ေျပးႀကည့္"။ ၂ ေယာက္သားႀကည့္ႀကတယ္ ဘာမွမေတြ႕။ အေဆာင္ေရွ႕ ဆုိင္ကယ္ေတြဘက္ကုိ ေခြးေတြက စုိက္ေဟာင္ေနတာ။ မိမိကေျပာတယ္ -ဖုန္းထဲမွာ မီးပါရင္ ႀကည့္လုိက္ဆုိေတာ့ သူက ဓာတ္ပုံရုိတ္လုိက္တယ္။ ဓာတ္ပုံထဲမွာ ျပန္ႀကည့္လုိက္တယ္။ ဘာလုိ႕ အဲဒီလုိလုပ္တာလဲ ေမးေတာ့ "မ်က္စိနဲ႕ မျမင္ႏုိင္တဲ့ တစ္စုံတစ္ခုရွိရင္ ဓာတ္ပုံရုိက္ယူတဲ့အခါ ဓာတ္ပုံထဲမွာ ေပၚတယ္" တဲ့။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိ။ သူ႕ကုိ ဆက္ေမးႀကည့္တယ္ အဲဒါ မင္းတုိ႕ရုိးရာလား၊ မင္းရဲ့ယုံႀကည္မႈလား၊ မင္းရဲ့ ဗဟုသုတလားဆုိေတာ့။ လူအမ်ားစု ဒီလုိသိႀကပါတယ္တဲ့။ ဒါေႀကာင့္ မိမိကလည္း စိတ္ဝင္စားလုိ႕ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ဓာတ္ပုံေသခ်ာရုိတ္ႀကည့္လုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမေပၚ။ ဒါေပမယ့္ ေခြးကေတာ့ ေဟာင္ေနဆဲ။ အဲဒါေႀကာင့္ သူလဲ မေနရဲေတာ့ဘဲ အခန္းထဲဝင္သြားေတာ့တယ္။
သူဝင္ရင္ မိမိလည္း အခန္းျပန္မယ့္အေႀကာင္းေျပာတာေပါ့။ မိမိလည္း ဘာမွန္းမသိ ေက်ာခ်မ္းလာတယ္။ ( အေႀကာက္ဆုိတာ သိပ္အေရးႀကီးတာ တစ္ေယာက္ကေႀကာက္ရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကုိ ကူးတတ္တာထင္ပ။ ဒါေႀကာင့္ အမ်ားေႀကာက္ႀကတဲ့အခါမွ တစ္ေယာက္ ၂ ေယာက္ေလာက္က မေႀကာက္မွ အေႀကာက္ကုိထိန္းႏုိင္မွာ)
မိမိကပုတီးစိတ္ေနသူဆုိေတာ့ ပုတီးကုိင္ျပီး ထြက္သြားရမွာလည္း သိပ္ဘဝင္မက်ခ်င္ဘူး။ ဒါေႀကာင့္တစ္ေယာက္ထဲ ဆက္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ပုတီးစိတ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေႀကာက္ကမေျပဘူး။ ေခြးေတြကလည္း ေဟာင္တုန္း။ ေက်ာကလည္းခ်မ္းတုန္း။
ဒါနဲ႕ ပုတီးစိတ္ရပ္ျပီး အဲဒီေနရာကုိမွန္းျပီး ဂါထာရြတ္တယ္။ ေခြးေဟာင္သံနဲ႕အတူ မိမိအေႀကာက္ မေပ်ာက္ေသး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စိတ္က ဟုိေတြးဒီေတြးေတြးေနျပီ။ လယ္တီဆရာေတာ္ စတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြရဲ့ အဆုံး အမကုိသတိရမွိတယ္ "ေတာထဲေနတဲ့ သူဟာ တရားအားထုတ္ရုံသက္သက္နဲ႕ မလုံေလာက္ဘူး ပရိတ္ေမတၲာ ပါ ရွိမွ" တဲ့။ ဒါနဲ႕ ေမတၲာပုိ႕တယ္။ အေဟာင္မေပ်ာက္။ အေႀကာက္မေပ်ာက္။ အမွ်ေဝတယ္။ မေပ်ာက္။ ဘာမွမေပ်ာက္။ ေဟာင္ဆဲ ။ ေႀကာက္ဆဲ။
ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားမိတာက ဒါဟာ တကၠသုိလ္ထဲကအေဆာင္ရွိေသးတာ။ ေတာထဲ တုိ႔ တစ္ပါးထဲေက်ာင္းတုိ႔ဆုိ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ဆုိျပီး ဇဲြတင္းကာ ဆက္ေလွ်ာက္။ ပုတီးစိတ္။ အဲဒီအခါ ေပၚလာတဲ့ အဆုံးအမက ရြာဆရာေတာ့္ အဆုံးအမ။
ရြာဆရာေတာ္နဲ႔ မိမိက ေတာထဲလည္း သပိတ္လြယ္ျပီး တရားထုိင္လုိက္ဖူးတယ္။ သုႆန္သခ်ၤိဳင္းေတြလည္းလုိက္ တရားထုိင္ဖူးတယ္။ အဲလုိလုိက္လုပ္တာက မိမိကေႀကာက္လုိ႕။ အက်င့္ရေအာင္လုိ႕။ တစ္ခါေတာထဲ တရားထုိင္သြားေတာ့ ဆရာေတာ္က တစ္ေနရာ။ မိမိက တစ္ေနရာ။ တစ္ပါးေက်ာင္းေလးမွာ တစ္ပါးစီ ေနႀကရတယ္။ အဲဒီတုန္းက လက္ရွိေတာရဘုန္းႀကီးက မိမိကုိေမးတယ္။ ေႀကာက္တတ္သလားတဲ့။ မိမိကေႀကာက္တတ္တယ္လုိ႕ေျဖလုိက္တယ္။ ဘာလုိ႕လဲျပန္ေမးေတာ့ ဟုိေန႕ကမွ အရွင္ဘုရားေနမယ့္ ေက်ာင္းအစ္မက ဆုိင္ကယ္ေပၚကက်ဆုံးထားလုိ႕တဲ့။ ဒါေပမယ့္ မိမိေနခဲ့တယ္။ က်င့္ခဲ့တယ္။
(မုံရြာပေဇၨာမွာ ေနတုန္းကလည္း ေက်ာင္းတုိက္က အေဆာင္တူ ဝိမလဆုိတဲ့ ရွမ္းကုိရင္ေလး ဆုံးေတာ့ ညပုိင္းဆုိ အျပင္တစ္ပါးထဲမထြက္ရဲႀကဘူး။ အဲဒီတုန္းက မိမိက ပရိတ္ရြတ္တာက ညပုိင္းဆုိေတာ့ ပရိတ္သာ ရြတ္ေနရတာ စိတ္ကခပ္ေႀကာက္ေႀကာက္။ မရြတ္ခင္ကတည္းက ေျပာထားတယ္ မင္းတုိ႕ေကာင္ေတြ ပရိတ္တရားနာခ်င္နာႀက။ ငါ့ေတာ့ မေျခာက္ႀကနဲ႕လုိ႕ေျပာထားလုိက္တယ္။ ေႀကာက္ေတာ့ေႀကာက္တယ္ ဒါေပမယ့္ရြတ္တယ္။
အဲလုိေႀကာက္တတ္လုိ႕ ပရိတ္ကုိစရြတ္ခဲ့တာပါပဲ။ ညပုိင္းပရိတ္ရြတ္ခါစကဆုိ ရြတ္တာရြတ္ေနရတာ ေဘးမွာ ဒုတ္ေထာင္ရြတ္ေနရတာ။ ေနာက္မွ ပရိတ္ဒုတ္ကုိင္ရြတ္ရတာ ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးဆုိျပီး ျပန္က်င့္ယူရတယ္။ ဆုိလုိတာက ေႀကာက္တတ္တယ္။အေႀကာက္ကုိ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႕ ကာကြယ္ေျဖရွင္းရတယ္။
အေႀကာက္ဆုိa ဗီဇတရားေလ။ ဒီေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႕ ဘယ္ပ်ယ္ပါ့မလဲ။ တေစၧ သူရဲဘဲေႀကာက္တာ။ လူေတာ့ နဲနဲ မ်ားမ်ား။ ႀကီးႀကီး ေသးေသး။ နုိင္ငံျခားျခား မျခားျခား။ မေႀကာက္ေရးခ်မေႀကာက္။ )
အဲဒီလုိ တေစၧသူရဲ ေႀကာက္တတ္လုိ႕ မေႀကာက္ေအာင္ ဘယ္လုိေနရမလဲ လုိ႕ ရြာဆရာေတာ့္ကုိေမးခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရြာဆရာေတာ္က ဝိပႆနာတရားေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးက်င့္ေနျပီဆုိေတာ့ "ျမင္၊ ႀကား၊နံ" ဆုိတဲ့အက်င့္ကုိ သင္ေပးခဲ့တယ္။ ဘယ္အရာမဆုိ "ျမင္၊ ႀကား၊ နံ" ပဲတဲ့။ အဲဒါနဲ႕ တေစၧကုိ ျမင္ႀကည့္လုိက္တယ္ (စိတ္ထဲမွာေပါ့) သူတုိ႕ရဲ့ ဝူးဝူး ဝါးဝါးအသံကုိ ႀကားႀကည့္လုိက္တယ္။ (စိတ္ထဲ)။ အနံ႕ ဆုိးေကာင္းကုိ စိတ္ထဲက ခံႀကည့္လုိက္တယ္။ အေႀကာက္ေတြေလွ်ာ့သြားသလုိဘဲ။ ဒါကလည္း အက်င့္ေလ။ အေတာ္အသင့္အက်င့္က ဗီဇကုိ မဖုန္းႏုိင္ဘူး။ တကယ္က်င့္ရင္ေတာ့ ျဖစ္မွာပါ။
ဒါေပမယ့္ အခုေခြးေဟာင္ ကိစၥမွာေတာ့ မရေသးဘူး။
"ျမင္၊ ႀကား၊ နံ" က်င့္သုံးလုိက္ေသးတယ္ မရေသးဘူး။ ေက်ာခ်မ္းေသးတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ အသိနဲ႕ အေႀကာက္တစ္လွည့္စီျဖစ္ေနရင္း ပုတီးဆက္စိပ္ေနခဲ့တယ္။
အဲဒီအခါ ျမန္မာက ဦးဇင္း Ariyadhamma Ashin ကသူ႕အခန္းကေရခတ္ဆင္းလာတယ္။ သူ႕ဖုန္းပါသလားေမးျပီး ဖုန္းထဲကမီးနဲဲ႕ အဲဒီေခြးေဟာင္တဲ့ ဆုိင္ကယ္နားကုိ ႀကည့္ခုိင္းလုိက္တယ္။ သူကေႀကာက္တတ္ပုံမရဘူး။ ရဲရဲတင္းတင္း အနီးကတ္ႀကည့္တယ္။ ဘာမွမရွိဘူး ဘုန္းႀကီးတဲ့။ ဒါဆုိ ဘာလုိ႕ ေခြးကတအားေဟာင္တယ္တယ္ထင္သလဲဆုိေတာ့-ေခြးက ဘာမွမဟုတ္လဲ ေရွာက္ေဟာင္ေတာဘဲဘုရား။ ဆုိင္ကယ္ကုိ အုပ္ထားတဲ့ မုိးကာက အေရာင္လက္ေနေတာ့ အဲဒါကုိေဟာင္တဂေနမွာပါတဲ့။
လမင္းကုိ ေခြးေဟာင္ ဆုိတဲ့သေဘာမ်ဳိးလားဆုိေတာ့ မွန္ပါး အဲဒီသေဘာမ်ဳိးပါဘဲဘုရားးးးးးတဲ့။
အဲဒီအခါက်မွ ေခြးေဟာင္တာလည္းရပ္။ မိမိလည္းေက်ခ်မ္းေျပ။(အသိစိတ္ဝင္ရင္ ေႀကာက္စိတ္ပ်ယ္တာပါပဲ)
ျမန္မာဦးဇင္း ဦးအရိယကေတာ့ ေရခပ္သြား။ မိမိကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဆက္ ပုတီးစိတ္ေပါ့။ ေနာက္အဲဒီနား ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဆုိင္ကယ္မုိးကာႀကားက "ဖုတ္" ကနဲ အသံႀကားေတာ့ ေက်ာခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ ႀကည့္လုိက္တဲ့ အခါ ႀကြက္ကေလးတစ္ေကာင္ထြက္ေျပးသြားတာေတြ႕လုိက္တယ္။
အဲဒီမွာ အေျဖေပၚသြားတယ္- ဗီယက္နမ္ ေက်ာင္းသားလည္း သူျမင္တာႀကားတာ မမွားဘူး။ သူေႀကာက္မယ္ဆုိေႀကာက္ထုိက္တယ္။ ဦးအရိယေျပာတဲ့ လမင္းကုိေခြးေဟာင္ သေဘာမ်ဳိးလည္းမမွားဘူး။
မိမိရဲ့ "ျမင္၊ႀကား၊နံ" လည္းမမွားပါဘူး။
အေႀကာက္တရားဆုိတာ အသိစိတ္မဝင္ရင္၊ အမွန္ကုိမျမင္ရင္ ပု္ေႀကာက္တတ္တယ္။ အမွန္ျမင္ေတာ့ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္တာေပါ့။ အမွန္ရွိေနတာက ဘာမဆုိ "ျမင္၊ႀကား၊ နံ" ပါပဲ။

သီတဂူအရွင္ဥာဏ၀ရ (ဓမၼကထိက)၊ သဗၺမဂၤလာ

အတိုအထြာ ဖေလာ္ေဆာ္ဖီ

"မမွားေစနဲ႕"

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ စာသင္တုိက္ အတူေရာက္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ သူက ရပ္ကြက္ထဲဆြမ္းခံရင္ ဒကာဒကာမေတြနဲ႕ ရင္းႏွီးေအာင္ နဲနဲပါးပါးစကားေလးဘာေလးေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ သူက မိမိတုိ႕စာသင္တုိက္အလုိ ဘုန္းႀကီးလာတယ္။ ဘုန္းႀကီးလာေတာ့ သူ႕ဆြမ္းသပိတ္ဖုံးေပၚမွာ သံပုရာသီးေလး သႀကားထုတ္ကေလးေတြ ပါပါလာတတ္တယ္။ ဒီလုိျဖစ္လာေတာ့ သူက ဒကာဒကာမေတြနဲ႕ စကားေျပာေနရတဲ့အတြက္ ဆြမ္းခံျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်တယ္။ ဆြမ္းခံျပန္ခ်ိန္ေနာက္ကိေတာ့ စာက်က္ခ်ိန္ ပ်က္တယ္။ အဲဒါနဲ႕ မိမိက ေမးတယ္ ဘာလုိ႔ အဲလုိေနာက္က်ေနရတာလဲ အခ်ိန္ပုတ္တယ္လုိ႕ေျပာေတာ့ သူက
"ဘုန္းႀကီးေတြ အမ်ားစုက ေနာက္ပုိင္းက်ရင္ ဒကာဒကာမ လာဘ္လာဘဆုိတဲ့ ဆိပ္ကမ္းကုိ ကပ္ကုန္ႀကတာ။ ဒါေႀကာင့္သူက အဲဒီဆိပ္ကမ္းကုိ အခုကတည္းကေရာက္ေအာင္ သြားႏွင့္ေတာ့တာ"။
မိမိအျမင္ကေတာ့ ဘုန္းႀကီးဆုိတာ "ဘုန္းတုိ႕ ဂုဏ္တု္ိ႕ ဒကာဒကာမတုိ႕ ပစၥည္းပစၥယ လာဘ္လာဘေနာက္ကုိ မလုိက္ရဘူး။ သူတုိ႕ကုိသာ ကုိယ့္ေနာက္လုိက္ေစရတယ္" ဆုိတဲ့ မုံရြာပေဇၨာတာရုံဆရာေတာ္ရဲ့ အဆုံးအမႀသဝါဒကုိပဲႏွစ္သစ္တယ္။ ႀကုိက္တယ္။လုိက္နာတယ္။ ဒါေႀကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေျပာတဲ့ ဆိပ္ကမ္းကုိေတာ့ အလုပ္မပါဘဲ သက္သက္မဲ့ မေလွ်ာက္လွမ္းခ်င္ဘူး။
သူငယ္ခ်င္းလမ္းမွားသြားလုိ႕ထင္တယ္။ ေျခရာေပ်ာက္သြားတယ္။
ေနာက္မိမိ သီတဂူေရာက္ေတာ့လည္း တပည့္တစ္ပါးနဲ႕ လာဘ္လာဘနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး သီတဂူဆရာေတာ့္ဆုံးမစကားကုိ တစ္ဆင့္ မွတ္သားလုိက္တာက
"ေခြးက်ဳိးနဲ႕ ယုံလုိက္လုိ႕ကေတာ့ ငတ္မွန္း လူသိတာပဲ အဖတ္တင္မယ္။ ကုိယ့္ပညာကုိသင္"တဲ့။
ေရလုိက္မွား လမ္းေရႊးမမွားဘုိ႕ သတိေပးတဲ့ စကားေတြေပါ့။

သီတဂူ အရွင္ဥာဏ၀ရ (ဓမၼကထိက)၊ သဗၺမဂၤလာ

"မေယာင္ရာ ဆီလူး"

"မေယာင္ရာ ဆီလူး"

(တကယ့္ျဖစ္ရပ္)
ဒီပဲယင္းျမုိ႕ မူးကမ္းႀကီး နားကရြာမွာ ဦးေဒါင္း (မိမိဦးေလးေယာကၡမ) ဆုိတဲ့လူႀကီးရွိတယ္။ သူကအရပ္ရွည္တယ္။ သူအရပ္ရွည္တာ ေဒါင္ေကာင္းတာကုိလည္း ဂုဏ္ယူတယ္။ ဒါေပမယ့္သူက ဆံပင္မရွိ ကတုန္းနဲ႕။ တေန႕ေတာ့ဦးအရပ္ျမင့္သူ ၃ ဦး ဆုံေတာ့ ဦးေဒါင္းတုိ႕ အရပ္တုိင္းႀကသတဲ့။
သူတုိ႔ တုိင္းႀကတာက တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ယွဥ္ျပီးတုိင္းတာမဟုတ္ဘူး။ တန္းထားတဲ့ ဝါးလုံးတန္းကုိ သူမွီတယ္ ကုိယ္မွီတယ္ သြားရပ္ျပီး တုိင္းႀကတာ။ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္က ဝါးလုံးတန္းကုိ မွီတယ္။ ဦးေဒါင္းကေတာ့ မမွီဘူး။ မမွီတာက တစ္ျခားသူေတြလုိ အရပ္မရွည္လုိ႕ မဟုတ္ဘူး။ ဆံပင္မရွည္လုိ႕။ ကတုံးမုိ႕ မမွီတာ။ ဒါေႀကာင့္ မထိဦးကြာဆုိျပီး ေျခဖ်ားေထာက္ျပီး ၂-၃ခါ တုိင္းျပတုိက္ျပလုိက္တာ ဦးေဒါင္း ေခါင္းေပါက္သြားသတဲ့။
အခုလည္း မိမိလုပ္မယ္လုိ႔စိတ္ကသတ္မွတ္ထားတဲ့ ပုံကေလးအတြက္ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနရတာ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္း ဘာမွအက်ဳိးမရွိ။ ဒါမ်ဳိးေတြေျပာတာေနမွာပ "မေယာင္ရာ ဆီလူး" ဆုိတာ


သီတဂူ အရွင္ဥာဏ၀ရ (သဗၺမဂၤလာ)၊ ဓမၼကထိက

"ေျပာင္းလဲမႈ၊ မေျပာင္းလဲမႈ"


"ေျပာင္းလဲမႈ၊ မေျပာင္းလဲမႈ"

"ေျပာင္းလဲမႈေတြ ျဖစ္ေပၚေနျပီ" တဲ့။ မိမိမွတ္သားထားတာ မမွားဘူးဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ျမန္မာျပည္က ေအာ္ရီဒူး လား အူရီဒူးလားအသိဘူး အဲဒီဖုန္းရဲ့ ေႀကာ္ျငာစကား။
မိမိက အဲဒီကာလေတြတုန္းက ျမန္မာျပည္ကုိခနျပန္လုိ႕ သိခဲ့ရတာ။
၈၈-တုန္းက ေလးတန္းလား ငါးတန္းလားမသိဘူး။ သိပ္မမွတ္ေတာ့ဘူး။ ရြာထဲလွည့္ေအာ္တဲ့ တုိ႕အေရးထဲေတာ့ ပါတယ္ထင္တာပဲ။ (မွတ္မိတာက တုိ႕အေရးလုိက္ေအာ္လုိ႔ ႀကုိ႕တိန္းက ေက်ာ္ေအး ႕ျပန္အေျပာင္အေလွာင္ တာကုိေတာ့ မွတ္မိတယ္။)
အက်ဳိးေပးကံႀကမၼာေႀကာင့္ထင္တယ္ ေနာက္သာသနာ့ေဘာင္ေရာက္ေတာ့ အေျပာင္းအလဲႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ၁၃၅၈-ဘုရားႀကီးအေရးအခင္း။ ေနာက္ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းေတြမွာ အမ်ားလုပ္တုိင္းလုိက္မလုပ္ရတဲ့ စာသက္သက္လုပ္ရတဲ့ မုံရြာပေဇၨာတာရုံမွာေရာက္ေနခဲ့တယ္။
ေနာက္ေရႊဝါေရာင္ အေရးအခင္းကာလက်ေတာ့ စစ္ကုိင္း သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသုိလ္မွာ ေရာက္ေနခဲ့။ ဆရာတပည့္အမ်ားစု ပညာေရးပဲ ဦးစားေပးခဲ့တယ္။ မွတ္မွတ္ရရ သူငယ္ခ်င္းက မီးပိတ္ဆႏၵျပဘုိ႕ အေဆာင္မွာလာေျပာ မီးပိတ္ေနေတာ့ မိမိတုိ႔က အျပင္ဝရံတာမွာ ဓမၼပဒကုိ ဦးသူရိယ (Sitagu Sūriya) ဆီမွာ English နဲ႕ သင္ယူ ဖတ္ယူေနတဲ့အခ်ိန္။ အျငိမ္ေနရတဲ့ အသုိင္းအဝုိင္းထဲမွာပဲရွိေနခဲ့တယ္။
ဦးသန္းေရႊအစုိးရက အာဏာေျပာင္းေပးေတာ့ အိႏၵိယ ေဒလီတကၠသုိလ္မွာ M.A final တက္ေနရတယ္။
ရခုိင္အေရးအခင္းျဖစ္တယ္ဆုိတာ ဟိမဝႏၲာအဝင္အပါ ဓရမ္စလာဆုိတဲ့ ေဒသမွာ တရားစခန္းကအထြက္ ဖုန္းေတြအင္တာနက္ေတြ ျပန္ဖြင့္ႀကည့္မွ သိခဲ့ရတယ္။
မိတၴီလာအေရးအခင္းလည္း မိမိကေတာ့ အိႏၵိယမွာပါပဲ။
ဒီလုိအက်ဳိးေပးေတြေႀကာင့္ထင္တယ္ ျမန္မာျပည္က အုံႀကြမႈေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ နားေသာတဆင္သူအျဖစ္ေလာက္ပဲ ေက်နပ္ေနခဲ့တယ္။
အခုလည္း မဘသတုိ႕ NLD တုိ႕လုပ္ေနႀကတာကုိမိမိကေတာ့ သတင့္စြင့္ယုံ တစ္ခါတေလစိတ္ပါရင္ သတင္းရွယ္ယုံသက္သက္ပဲ။ အမ်ားႀကီးမသိလုိ႕ တအားႀကီးလည္းမေျပာမိေဘာင္။
အခု NLD ရဲ့လႈပ္ရွားမႈ ဂယက္ကသိပ္အားႀကီးတယ္။ ဒါေႀကာင့္ သူတုိ႕တေတြရဲ့ လႈပ္ရွားမႈကုိ နားစြင့္ႀကည့္တယ္။ သူကလည္း အေျပာင္းအလဲကုိေျပာတယ္ "ေျပာင္းလဲဘုိ႕ သူ႕ပါတီကုိ မဲေပးပါ"တဲ့။ ငယ္ကအစ အခုအခ်ိန္အထိ ဒါေတြအကုန္အလုံးဟာ အေျပာင္းအလဲေတြပဲ။
အခုမိမိစဥ္းစားေနတဲ့ ဒီေျပာင္းလဲမႈေတြႀကားမွာ တုိ႕တေတြဘယ္လုိေျပာင္းလဲေနႀကသလဲ။
ေလာဘေဒါသစတဲ့ အကုသုိလ္ေတြနဲ႕ေျပာင္းလဲေနသလား။
ကုသုိလ္ ပညာအသိတရားေတြနဲ႕ေျပာင္းလဲေနသလား။
ဘာေတြနဲ႕ဘယ္လုိေျပာင္းလဲေနသလဲ။
အျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကုိ ဂရုစုိတ္ျပီး အတြင္း ကုသုိလ္ပညာစတဲ့ အသိတရားေတြလုံးပါးပါးမွာ စုိးရိမ္မိတယ္။
တုိးတက္တဲ့ေခတ္ရဲ့ ေရစီးေႀကာင္းထဲမွာ ကုသုိလ္ပညာ ဘာသာတရားအသိဆုိတဲ့ ကမ္းပါးေတြပဲ့ပါသြားမွာစုိးတယ္။
အျပင္အေျပာင္းလဲကုိပဲ အာရုံစုိတ္မိမိျပီး မိမိရင္မွာအျမဲေျပာင္းလဲေနတဲ့ ရုပ္နာမ္တုိ႕ရဲ့တရားသေဘာက်ေတာ့ ဥေကၡာျပုထားတတ္ႀကတယ္။
ရုပ္နာမ္ေတြရဲ့ ေျပာင္းလဲမႈကုိခ်ဥ္းကပ္ႀကည့္မယ္လုပ္တုိင္း အျပင္အေျပာင္းအလဲဆုိတဲ့ လႈိင္းေတြ မိမိတုိ႕ကုိ ဝိပႆနာကမ္းေျခမေရာက္ေအာင္ ပုတ္ပုတ္ထုတ္ေနတတ္တယ္။
အဲဒီအခါ တုိ႕အသိေတြဟာ ငယ္အခါကနဲ႔ ဘာမွ မေျပာင္းလဲတဲ့ ဓမၼမ်က္စိကန္းေတြဘဝမွာပဲ အခုအခ်ိန္အထိတည္ေနဆဲပဲ။
ေရွးကဆုိဝါက်ြတ္လုိ႕ ဘုရားရွိရာေရာက္တဲ့အခါ ပုထုဇဥ္ကေန အရိယာအျဖစ္ေျပာင္းေအာင္၊
ေအာက္ဆုံးအရိယာေသာတာပန္ကေန အျမင့္ဆုံးရဟႏၲာအျဖစ္ေျပာင္းလဲေအာင္ အားထုတ္ႀကပုံ။ အားထုတ္ျပီးေရာက္ရွိႀကပုံ။
ေလွ်ာက္ထားႀကပုံေတြဟာ သမုိင္းဆုိေပမယ့္ တကယ္ရွိခဲ့တဲ့အရာေတြပဲ။
မနက္ျဖန္ ဝါက်ြတ္ျပန္ျပီ။ ဒါေပမယ့္ တဏွာ့သားေကာင္အျဖစ္မွမလြတ္ေသး။
ဇရာကအႀကိမ္ႀကိမ္အခါအခါ သတိေပးေနတာေတာင္
တဏွာကငါ့ကုိေမြး ငါကတဏွာကုိေမြးနဲ႕ ကိေလသာေသြးေတြနဲ႕ ရွင္ေပ်ာ္ေနဆဲ။
ဒါေတြဟာ မေျပာင္းလဲတဲ့ အမ်ားသူငါရဲ့မေျပာင္းလဲမႈေတြပဲ။
ေခတ္ေနတာက တဏွာဆုိေတာ့ ေစာေသးလုိ႕ အေက်ာေပးထားတယ္လဲမေျပာရဲ။
ရဟန္းျဖစ္ပါလွ်က္ အားမတန္မာန္ေလွ်ာ့လည္း မျဖစ္ခ်င္။
အေနအထားကေတာ့ " ေနေသးသမွ် ျခံဳထဲက၊ ခ်ဳိေသြးသမွ် တသသ" ေပါ့။
တဏွာေႀကာင့္ ေပါက္တဲ့ ခႏၶာအပင္
ငါ့ခႏၶာအစဥ္မွာ အသိဥာဏ္ဝင္သေရြ႕ တြန္းလွန္ေနမယ္။
ဒါဟာ ငါ့ရဲ့ ေျပာင္းလဲမႈ နဲ႕ မေျပာင္းလဲမႈ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ပါပဲ။
"ဝါက်ြတ္ေပမယ့္ တဏွာမက်ြတ္ေသးသမွ် ကာလပတ္လုံး
အသိဥာဏ္နယ္ပယ္ အေျပာင္းအလဲ လုံးဝမေျပာင္းလဲေသးပါ"
မွတ္ခ်က္။ စာကဆက္တုိက္ေရးရတာမဟုတ္ေတာ့ အဆက္အစပ္ေတြ သိပ္အဆင္မေျပလွ။ ဝါက်ြတ္အမွတ္တရ ေပၚလုိေရးလုိက္သည္။

သီတဂူအရွင္ဥာဏ၀ရ (ဓမၼကထိက)၊ သဗၺမဂၤလာ

"ဝါက်ြတ္ႏႈတ္ဆက္စကား"

"ဝါက်ြတ္ႏႈတ္ဆက္စကား"

ဒီတစ္ခါ ေဖ့စ္ဘြတ္သုံးတာ ရြာအသ္ိ ငယ္အသိစတဲ့ အသိမိတ္ေဆြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႕အဆက္အသြယ္ရလုိက္တယ္။ ဒါေလးေတြလည္းေကာင္းပါတယ္။
အသိဥာဏ္ဗဟုသုတ တစ္ခ်ဳိ႕နဲ႕ သတင္းအပုိင္းအစစေလးေတြရတာလည္း ေကာင္းပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေတာစကားနဲ႕ေျပာရရင္
"ေဖ့စ္ဘြတ္သုံးတာဟ ေတာထဲ ေကာက္သင္းေကာက္သလုိမ်ဳိးပဲ။ တစ္ေနတာကုန္တာ မစားေလာက္ဘူး။ မခ်မ္းသာဘူး။"
ကုိယ္ပုိင္လုပ္ငန္းနဲ႕ ကုိယ္ပုိင္အသိ ကုိယ္ပုိင္စာေပေတြရွိမွ စားေလာက္မယ္ ခ်မ္းသာမယ္ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္တုိ႕ေရ----


သဗၺမဂၤလာ အရွင္ဥာဏ၀ရ (သီတဂူဓမၼကထိက)

"ဘာသာေဘဒ linguistic ကုိ သတိရျခင္း"

"ဘာသာေဘဒ linguistic ကုိ သတိရျခင္း"

 ေဒလီမွာ M.A တက္တုန္း တကၠသုိလ္ရဲ့စည္းကမ္းသစ္အတြက္ မိမိဌာန မိမိ subject နဲ႕ မဆုိင္တဲ့ paper ဘာသာတစ္ခုကုိ option အျဖစ္နဲ႕ယူႀကရတယ္။ ျမန္မာအမ်ားစုကေတာ့ linguistic ကုိ ယူခဲ့ႀကရတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ဘာသာစကားရဲ့ အေႀကာင္းနဲ႕ တုိးတက္ေျပာင္းလဲြမႈစတာေတြသင္ခဲ့ရတယ္။ စကားေျပာေတြ စာေပေတြ သဒၵါေတြေပၚေပါက္လာပုံကအစ လူေတြဘာေႀကာင့္ စကားထစ္ ဆြံ႕အ စတဲ့ ေဆးပညာရႈေဒါင့္အထိပါတယ္။ မိမိတုိ႕ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြအဖုိ႕ ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့ ဘာသာရပ္ပါ။
အဲဒီအထဲက မွတ္မိသေလာက္ေလးနဲ႕ ေျပာခ်င္တာေလးထုတ္ျပရရင္။
ဘာသာစကားဆုိတာ ဆက္သြယ္ေျပာဆုိဘုိ႕လူေတြတီထြင္ႀကတယ္ေပါ့။
ေနာက္ေတာ့ စာေပ။ စာေပမွာလည္း grammar ဦးစားေပးတုိ႕စနစ္ေတြကုိ ကာလအေတာ္ႀကာအထိ သင္ႀကားေလ့လာႀကတယ္။
အစကလူကစကားနဲ႕ေျပာ။ (စကားမေျပာခင္ကေတာ့ body language ေနမွာပ အလြတ္ျပန္ေျပာတာဆုိေတာ့ အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူးးးးးးး))) )
စကားေျပာစေခတ္မွာ စကားဘဲေျပာတတ္ျပီးေတာ့ စာေပမွာ မဖတ္တတ္။ ဒီေတာ့ အကၡရာေတြတီထြင္။ စာေပေတြတီထြင္။ အဲဒီစာေပေခတ္မွာလည္း သဒၵါေတြစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြဦးတည္ေနႀကျပန္ေတာ့ လူထုက အေျပာက အားနည္းသြားျပန္ေရာ။
ဒီေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူးဆုိျပီး အေရးအေျပာမွ်တဲ့ ဘာသာစကားနည္းကုိ လူေတြကတီထြင္ႀကျပန္ေရာတဲ့။ ဒီလုိဒီလုိ စသည္ေပါ့ဗ်ာ----
အခု သတိရမွိတာက လူေတြ ရယ္စရာ ငုိစရာ စိတ္ဆုိးစရာ ျပုံးစရာစတဲ့ feeling ေတြ emotions ေတြ activities ေတြကုိ စကားနဲ႕လည္းမေျပာေတာ့ဘူး။ စာနဲ႕လည္းမေျပာေတာ့ဘူး။ စတစ္ကာေတြနဲ႕ ျပလာႀကတယ္။ ဒါေတြကုိေတာ့ symbol လုိ႕ေခၚတယ္။ ဘာရယ္မွမဟုတ္ပါဘူး
စတစ္ကာသုံးျပီး ပုိ႕တာေလးကုိသတိရလုိ႕ပါ။
ဥပမာ ေပ်ာ္တယ္ဆုိပါစုိ႕
ဒါမ်ဳိးေလးေပါ့:)


ေဇယ်တု သဗၺမဂၤလံ

သီတဂူအရွင္ဥာဏ၀ရ (ဓမၼကထိက)၊ သဗၺမဂၤလာ 

Saturday 10 October 2015

မဟာစည္ကိုေလ့လာျခင္း

မဟာစည္
မဟာစည္ကုိ 25,8,2015မေန႕ကစ ေလ့လာတယ္။မဟာစည္က လယ္တီျပီးေနာက္ပုိင္းမွာ လယ္တီလုိ ပရိယတ္ ပတိပတ္ စြယ္စုံအျဖစ္နဲ႕ေပၚေပါက္လာခဲ့တာ
။ သူ႕ဝိပႆနာရႈနည္းက်မ္းမဌာလည္း မိမိတုိ႕ က်မ္းျပဳသလုိ ပါလိေတာ္ အကုိးအကားေတြျပျပီးျပုတယ္။ ဒီနည္းကုိအေျခခံျပီး သူ႕အခန္းကုိေရးးး
ရႈနည္း နွာ ၉မွာ အားမငယ္နဲ႕ဆုိတဲ့စကားကုိယူျပီးသုံး အဲဒါနဲ႕စလည္းရတယ္။
မဟာစည္သည္ ဝိပႆနာယာနိက ရႈနည္း ႏွာ၁၀၈
မဟာစည္နည္းကုိတင္ျပရာမွာ ဝိပႆနာရႈနည္းက်မ္းသည္ အကုိးအကားျဖင့္ျပ၏ ပညာရွင္တုိ႕လက္ခံႏုိင္၏။ ဒါေပမယ့္ က်ယ္ဝန္း၏။ သာမာန္လူတုိ႕လက္ခံက်င့္သုံးရန္ခက္ခဲ ၏ နက္နဲ၏။ သာယာရႈေမာ ေတာနက္ႀကီးကဲ့သုိ႕ ရႈခ်င္စရာ အျပည့္။  jeckonfield က မက်ယ္ဝန္း လက္ေတြ႕ဆန္၏။ သာမာန္လူတုိ႕လက္ခံက်င့္သုံးရန္သင့္၏။ ဒါေပမယ့္ အကုိးအကားနဲ၏။ ပညာရွင္တုိ႕အတြက္ဆုိ အကုိးအကားလုိေသး၏။ သာမာလူေနဖြယ္ တုိက္အိမ္ကဲ့သုိ႕ ေနထုိင္စားေသာက္ဘုိ႕လုံေလာက္၏။
 မိမိကေတာ့ ဒီႏွစ္ခုကုိ အေျခခံျပီး သာမာန္လူတုိ႔လည္းသိ လြယ္ေအာင္ jeckonfield နည္းကုိလည္းမွီျပီး တင္ျပမည္ျဖစ္သလုိ ပညာရွင္တုိ႕အတြက္လည္းဘဲ သင့္ေတာ္ေသည အကုိးအကားမ်ားကုိ မဟာစည္ဆရာေတာ္ရဲ့ ဝိပႆနာရႈနည္ူက်မ္းနဲ႕တကြ တစ္ျခားက်မ္းစာမ်ား၊ မဟာသတိပဌာန္ပါလိေတာ္နွင့္တကြ ထုိထုိပါလိေတာ္ အဌကထာမ်ားကုိ ကုိးကား၍တင္ျပသြားပါမည္။
မိမိကေတာ့ ဥယာဥ္ပန္းျခံပ္တဲ့ အိမ္ဝန္းကဲ့သုိ႕ ေနစရာ စားစရာလည္းပါရမည္ ရႈစရာ ရႈခင္းလည္းရွိရမည္။
"အေဟာင္းကုိလည္း မျပန္နဲ႕၊ အသစ္ကုိလည္းမႀကံနဲ႕၊ ျဖစ္ခုိက္ရုပ္နာမ္ ပစၥဳပၸန္ကုိသာ မက်န္မလြတ္ေအာင္ရႈမွတ္ပါ။ (ဝိ-ရႈနည္း ပ- ၁၅၄)
ဥာဏ္စဥ္ျဖစ္ပုံကုိ ေစာေစာက မသိထားျခင္းသည္ သာ၍ေကာင္း၏။ (ဝိပႆနာ႐ႈနည္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ႏွာ -၉၉)
ဆရာေတာ္တစ္ပါးက မဟာစည္ဆရာေတာ္ရဲ့ပရိယန္အရည္အေသြးဟာ ဆ႒သဂါၤယျပီးမွေပၚလာတာလုိ႕ေျပာတာကုိ ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္က မဟာစည္ဆရာေတာ္ရဲ့ ပရိယန္အရည္အခ်င္.ကုိႀကည့္ခ်င္ရင္ ဝိပႆနာရႈနည္းက်မ္းမွာ ႀကည့္ပါဟု ေျဖရွင္းသက္ေသထူခဲ့သည္။
မဟာသတိပ႒ာန္ အဂၤလိပ္နိဒါန္းထဲမွာ development ေတြပါတယ္
subtitles
ဆ႒သံဂၤါယနာရဲ့အက်ဳိးေက်းဇူး
မဟာစည္ဆရာအစဥ္အဆက္- မဟာစည္-မင္းကြန္းေဇတဝန္-စစ္ကုိင္းေတာင္ရုိးအလယ္ေတာရ- သီးလုံးဆရာေတာ္။(ဦးဘသန္း-မဟာစည္အတၴဳပၸတ္-ႏွာ-၈၉-၉၀)
ဆိတ္ခြန္ေရာက္ခါစက တရားအားထုတ္သူ ၃ ဦးသာ
၁၃၁၁ရန္ကုန္ေရာက္ခါစက ၂၅ ဦးသာ (က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ သူတုိ႕ကံေပါ့ ဘုရားပြင့္တဲ့အခါ ဆိတ္ေက်ာင္းေညာင္ပင္နားက ဆိတ္ေက်ာင္းသားေတြလုိေပါ့ မသိလုိက္ မသိဖာသာေနေနႀကတာ။ တန္ဖုိးသိတဲ့သူေတြကေတာ့ ရန္ကုန္ကေန ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တုိ႕ ဆာဦးသြင္တုိ႕ ကုိယ္တုိင္လာပင့္ႀကတာ)
indonisia မွာ သာသနာျပုႀကြေတာ့ ကေမၻာဒီးယားက သံဃရာဇာေရာ သီဟုိလ္မွ အရွင္နာရဒမေထရ္ျမတ္တုိ႕ေရာ ပါတယ္။ (အတၴဳပၸတ္ -ႏွာ/ ၂၁၃)
ေဖာင္းပိန္ကုိ က်မ္းကုိးနဲ႕ျပရန္သတိျပဳ(မဟာစည္ သတင္းလြာနဲ႕ ကမၼဌာန္းတရားအားထုတ္ရျခင္းအေႀကာင္းထဲမွာလည္းပါသည္)
ဝိပႆနာရဲ့ development ကုိ ဝိပႆနာအေျခခံတရားေတာ္ ၁/၂မွာႀကည့္(ဒါကုိနိဒါန္းထဲလွန္းေရးလည္းရတယ္)
သမၸဇညမွာ လက္ေကြးတာ သတိလြတ္လုိ႕ သတိနဲ႕ျပန္ေကြးတဲ့ဆရာေတာ္ကုိျပန္ျပ
ဝိရႈနည္းထဲက ႏွလုံးသြင္းနည္းေတြကုိသုံး
မဟာစည္နည္းက ေဖာင္းပိန္ကုိအေျခခံေပမယ့္ မဟာသတိပဌာန္တစ္ခုလုံးကုိ ရႈတဲ့နည္း ဆုိင္ရာဗတြမွာ အကုိးအကားေတြနဲ႕ျပ
ဆရာသက္က ငယ္ထိပ္ကစရႈ ေဝဘူ စြန္းလြန္းႏွာသီးဝ မဟာစည္ေဖာင္းပိန္ ဝမ္းဗုိက္
အတၴဳပၸတၲိထဲမွာ-မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ဦးသူရိယရဲ့ခ်ီးမြမ္းခန္းထည့္ျ
အာနာပါနကုိ ဘာေႀကာင့္မညြန္းသလဲ (ဆရာေတာ့္အလုိက်ကေတာ့ အာနာပါနကုိ ဝိပႆနာရႈ ရပါတယ္) မာလုက် ႏွာ ၁၃၇။။။
လယ္တီတုိ႔ မဟာစည္တုိ႔ဆုိတာ သူတုိ႕ေခတ္ သူတုိ႔အခါမွာ အ႒ကထာဆရာေတြလုိဘဲ သူတုိ႕ေရးသားတဲ့အေႀကာင္းအ႐ာေတြ စာေပေတြက ခုိငိလုံတိက်မႈရွိတယ္။။။
မဟာစည္နည္းေပၚေပါက္လာတာ ဝိပႆနာနယ္ပယ္အတြက္ေကာင္းတယ္လုိ႕ဆုိရမယ္။ မဟာစည္နည္းက ေဖာင္းတာပိန္တာကုိ အေျခခံရႈတာ။ အမ်ားစုက ဝင္ေလထြက္ေလကုိရႈ်နခ်ိန္မွာ ဒီေဖာင္းပိန္က နည္းသစ္လုိ႕ဆုိရမလုိဘဲ။ ဒါေႀကာင့္မဟာစည္နည္းကုိ ေဖာင္းပိန္မုိ႕သိပ္လက္မခံခ်င္ႀကဘူး။ ကဲ့ရဲ့ေျပာဆုိခ်င္ႀကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မဟာစည္ဆရာေတာ္က တကယ့္ပိဋကပညာရွင္။ ျပီးေတာ့ ပဋိပတ္မွာလည္းကုိယ္တုိင္ကုိယ္က်အားထုတ္ခဲ့တယ္။ေဖာင္းပိန္ကုိ မင္းကြန္းေဇတဝန္ဆရာေတာ္ကစျပီး ျပတယ္ သုံးတဲ့အေႀကာင္း အာစရိယဝါဒနဲ႕ျပျပီး။ ပါလိအေထာက္အထားေတြနဲ႕ေဖာင္းပိန္ကုိရႈသင့္ပုံကုိျပတယ္။ ဒီေတာ့ ဝိပႆနာအေႀကာင္းဟာ ပညာရွင္တုိ႕နယ္ပယ္မွာ ပုိမုိက်ယ္ျပန္႕သြားတယ္။။။ မဟာစည္ဆရာေတာ့္စာေပနဲ႕ ဝိပႆနာတ႐ားေတြ နည္းေတြဟာလည္း ေက်ာက္ထီးတန္တုအေလးဂရုျပုအပ္တဲ့အရာေတြပဲ။။။
စႀကၤန္ဂစၧာမိ မွာ အရိယာဝါသ (၇၁/၂) ငါ ၃မ်ဳိး ဟာေတြထည့္................
ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ မဟာစည္ကို ေလ့လာျပီးဆီးပါျပီ ထပ္ျပီး အေခ်ာကိုင္ရုံဘဲလိုေတာ့တယ္။ (က်မး္စာကေတာ့ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ေရးထားတာလည္းျဖစ္ျပီး။ မိမိေက်ာင္းစာျဖစ္လို႔ မတင္ျပေတာ့ပါ။ ယၡဳတင္ျပျခင္းသည္လည္း မိမိ ဘယ္ေန႔က  စေလ့လာ စေရး၊ ဘယ္လုိေတြေတြး မွတ္၊ ဘယ္ေန႔မွာျပီးတယ္ဆိုတဲ့ မွတ္တမ္းသိရုံေလာက္သက္သက္သာျဖစ္ပါတယ္။)
 စက္တင္ဘာလကုန္အျပီးမွန္းထားတာ ၁၀ ရက္ေလာက္ေက်ာ္သြားတယ္။ ဟဟ။

သတိ

သတိ
သတိနဲေလေလ အသိနဲေလေလပဲ။
အသိနဲေလေလ ခ်မ္းသာနဲေလေလပါပဲ။

သီတဂူအရွင္ဥာဏ၀ရ (သဗၺမဂၤလာ)၊ ဓမၼကထိက၊

Friday 9 October 2015

အေတြး

အေတြး

ဒီေန႔ငါနဲ႔ မနက္ျဖန္ငါ တူတယ္လို႔ ငါအေတြးေတြ မေပ်ာက္ေသး မျပတ္ေသးသမွ်ကာလပတ္လုံး၊
ဒီေန႔ တဏွာနဲ႔ မနက္ျဖန္ တဏွာ တူတယ္လို႔ တဏွာအေတြးေတြ မေပ်ာက္ေသး မျပတ္ေသးသမွ်ကာလပတ္လုံး၊
သင္သည္ ခ်မ္းသာဆိုတာ နဲ႕ေ၀းေ၀းေနတုန္းပါပဲ။

သီတဂူအရွင္ဥာဏ၀ရ (ဓမၼကထိက)
သဗၺမဂၤလာ

Thursday 8 October 2015

အေတြ႕ထဲမွ အေတြးမ်ား

အေတြ႕ထဲမွ အေတြးမ်ား

ယခုလက္ရွိ မိမိအလုပ္က ျမန္မာနုိင္ငံက ၀ိပႆ     နာနည္းေတြကို Ph.D အတြက္ က်မ္းေရးေနတဲ့အလုပ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ဲြကူးေရပါသေဘာမ်ိဳး လယ္တီမေရးခင္ ေရးဆဲကာလေတြ စာဖတ္ေနဆဲကာလေတြမွာ အဆင္ေျပသလို လယ္တီနည္းကို အားထုတ္ၾကည့္တယ္။ ေလ့လာတယ္။ ေ၀ဘူ လည္း ထုိ႔အတူဘဲ။ ဖတ္ဆဲ ေရးဆဲ ကာလေတြမွာ အဆင္ေျပရင္ေျပသလို ေ၀ဘူနည္းကိို အားထုတ္ေနခဲ့တယ္။ က်င့္သုံးၾကည့္ခဲ့တယ္။ လယ္တီနည္းကို အားထုတ္ၾကည့္ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ လယ္တီမွလယ္တီျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ေ၀ဘူနည္းကို အားထုတ္ၾကည့္ ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ ေ၀ဘူကို ပိုသေဘာက်သြားတယ္။ အခု မဟာစည္ကို ေလ့လာ ေရးသားဆဲကာလာေတြမွာလည္း မဟာစည္နည္းအတုိင္း သြားလာ၊လႈပ္ရွား ျမင္၊ၾကား၊နံ စသည္ေတြမွာ လုိက္မွတ္ၾကည့္တယ္။ သတိထားၾကည့္တယ္။  အသင့္အတင့္အဆင္ေျပတယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒါေပမယ့္ ေဖာင္းပိန္ မွတ္လုိက္ျပီဆိုရင္ မရေတာ့ဘူး။ စိတ္နဲ႔ အာရုံက နွာသီး၀ဘဲ ေရာက္ေရာက္ျပီး လယ္တီနည္းနဲ႔ျဖစ္ေစ ေ၀ဘူနည္းနဲ႔ျဖစ္ေစမွတ္လုိက္ေတာ့တာ။ ေဖာင္းပိန္မွတ္ရင္ လူက လုံးခ်ာလည္ေနေတာ့တာ။ ဒီေန႔လည္း စာေရးအျပီး အိပ္ယာထဲမွာ တရားထိုင္ၾကည့္တယ္။ ေဖာင္းပိန္ မထင္ရွားဘဲ နွာသီး၀ ဘဲ ထင္ရွားမွတ္မိေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ရသေလာက္ မွတ္ေနလုိက္တယ္။ မိတာလည္း ရွိရဲ့ မမိတာလည္း ရွိရဲ့။ အထက္တ၀က္ ေအာက္တစ္၀က္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေပါ့။ ဒါနဲ႔ အမွတ္ထဲ အေတြ႕ထဲကေန အေတြးဘက္ေရာက္သြားေတာ့တယ္။ စိတ္က ေတြးျပီ-- ဘာေတြးမိသလဲ ဆိုေတာ့။ အခုလုိ နည္းေတြဟာ သူနဲ႔ အဆင္ေျပတာရွိသလို ကိုယ္နဲ႔ အဆင္ေျပတာေတြရွိတယ္။ သူန႔ဲ အဆင္ေျပေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႔ က် အဆင္ေျပခ်င္မွ ေျပမွာလို႔ေတြးမိလာတယ္။ ဘယ္နည္းက ေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူး မေျပာလိုဘူး မေ၀ဖန္လိုဘူး။ ေျပာလည္း မေျပာသင့္ ေ၀လည္း မေ၀ဖန္သင့္ပါဘူး။ စိတ္၀င္စားရင္ ကိုယ္တိုင္ေလ့လာအားထုတ္ၾကည့္ေပါ့။ အဆင္ေျပရင္ အားထုတ္ အဆင္မေျပရင္ နည္းေျပာင္းေပါ့။  ဘာနဲ႔ ဥပမာတူသလဲဆိုေတာ့ အထူးသျဖင့္ အိႏၵိယမွာ အစည္းအေ၀းေတြ ကြန္ဖရင့္ေတြရွိရင္ စားစရာက ဘူေဖးေၾကြးတယ္။ (ေရာက္ဖူးတဲ့ သီရိလကာၤမွာလည္း အတူတူဘဲ။ က်န္တဲ့ နုိင္ငံေတြလည္း အမ်ားအတြက္ဆို ဒီလုိဘဲ အစုံေၾကြးမွာပါ။ ဘူေဖးေပါ့)။ ဘူေဖးဆိုတာက စားစရာေတြ အမ်ားၾကီး ဟင္းေတြ မုန္႔ေတြ အစုံဘဲ။ ဒီအထဲမွာ ရွိတာထဲက မိမိနဲ႔ သင့္ေတာ္မယ္ထင္ရာ မိမိၾကိုက္ရာကို ယူစားယုံဘဲ။ ကုလားက ပူရီ ဂ်ပါတီၾကိုက္မယ္။ တရုတ္ ဗီယက္နမ္တို႔က ေခါက္ဆဲြၾကိုုက္မယ္။ ျမန္မာ ထမင္းၾကိုက္မယ္ေပါ့။  သူ႔စရိုတ္နဲ႔ သူ႕အၾကိုက္နဲ႔သူေပါ့။ ကိုယ္မစားလို႔ သူတစ္ပါးစားတဲ့ ဟာကို မေကာင္းဘူးလို႔ မေျပာသင့္ဘူး။ ကိုယ္စားေနတာနဲ႔ ကိုယ့္ခႏၶာ ကိုယ့္လွ်ာနဲ႔ အဆင္ေျပရင္ျပီးတာဘဲ။ သူမာ်း အစားအစာစိတ္၀င္စားရင္လည္း ျမည္းၾကည့္လုိက္ေပါ့။ တရားနည္းေတြမွာလည္း ဒီလုိပါဘဲ။ သူမာ်းနည္းေတြကို ကိုယ္နဲ႔ မတူလို႔ ပုတ္ခတ္ေနစရာမလိုပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့ နည္းနဲ႔ အားထုတ္။ တစ္ျခား နည္းေတြ စမ္းၾကည့္ခ်င္ရင္လည္း စမ္းေပါ့။ တစ္ခု သတိျပဳရမွာက ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ေတာ့ လုပ္လို႔မရဘူး။ နည္းတစ္ခုကို အေသအခ်ာ ေလ့လာအားထုတ္မွရမွာ သိမွာ။ ဟိုနားနားနဲနဲ ဒီနားနဲနဲ တူးေနရင္ ေရမထြက္ဘူးတဲ့ဗ်။

သီတဂူ အရွင္ဥာဏ၀ရ (ဓမၼကထိက)